architektura
Willa miejska
we Wrocławiu
Szukając odpowiedzi na pytanie czym powinna charakteryzować się willa miejska użyłem terminologii stosowanej dla określenia różnych typów willi występujących w architekturze starożytnego Rzymu, a jednym z nich była – villa urbana, czyli poszukiwana przez nas willa miejska
Lokalizacja willi to położone na północy Wrocławia osiedle Zacisze. Typ zabudowy osiedla idealnie zgrywa się ze wspomnianą definicją, ponieważ niemal całość budynków na Zaciszu to poniemieckie lub współczesne wille miejskie rozplanowane na bardzo uporządkowanej siatce ulic. Co więcej, osiedle zlokalizowane jest w pobliżu Parku Szczytnickiego, kąpieliska i centrum sportowo-rekreacyjnego oraz dogodnie połączone z centrum miasta.
Projektując bryłę oraz układ funkcjonalny willi odszedłem od tradycyjnego układu funkcjonalno-przestrzennego zastosowanego w większości poniemieckich willi znajdujących się na Zaciszu. Wspomniane obiekty składają się najczęściej z zestawu dwóch lub trzech prostopadłościennych kubatur z pełnym zestawem funkcji ustawionych jedna na drugiej i przekrytych wielo lub dwuspadowym dachem.
W projekcie willi wyraźnie rozdzielono poszczególne typy funkcji oraz umieszczono wszystkie na poziomie jednej kondygnacji. Formą wyjściową był prostopadłościan, który podzielony został na sześć części. Trzy z nich zostały kubaturami obiektu a trzy usunięte utworzyły kolejno: plac przedwejściowy, atrium oraz taras na poziomie ogrodu.
Każdej z powstałych kubatur przypisany został zestaw funkcji. Kubatura wejściowa to garaż, pomieszczenia techniczne i pomocnicze; kubatura centralna to strefa dzienna wraz z przypisaną jej antresolą z pokojem kinowym. Kubatura od strony ogrodu to pomieszczenia prywatne mieszkańców willi.
Relacje między kubaturami i pustkami oparte są na dwóch osiach budynku – osi głównej spinającej je razem, pełniącej funkcję kręgosłupa budynku oraz osi atrium przypisanej części dziennej.
Willa przyjęła surową, modernistyczną estetykę urozmaiconą dyskretnym detalem ażuru w formie wątku gotyckiego. Powstała bryła jest wynikiem konsekwentnego rozwinięcia przyjętej koncepcji. Proporcje pustek i kubatur zrównoważone są poprzez wprowadzenie ażurowych nadwieszeń nad placem przedwejściowym oraz tarasem ogrodowym. Harmonizują one oraz balansują układ przyjętych brył.
Na elewacjach panuje dyskretna elegancja.. Płaszczyzny białego tynku wraz z białym ażurem idealnie komponują się z elementami z trawertynu oraz taflami szkła. Całości dopełnia gra światła i cienia powstająca na wspomnianych płaszczyznach.
Projekt: 2016 Powierzchnia: 240m2
